بررسی انتقادی پاسخ میرداماد به شبهه حدوث عالم و دیدگاه فیلسوفان صدرایی پیرامون آن

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسنده

عضو هیات علمی دانشگاه آزاداسلامی واحدکرج

چکیده

بنابر عقیدۀ حکمای اسلامی، جهان هستی بر اساس نظام معقول و منطقی پایه‌گذاری شده و از لحاظ متافیزیکی دارای مراتب یا عوالمی است. این عوالم در یک خط ارتباطی عمودی - متافیزیکی - قرار دارند. به عبارت دیگر، در یک ترتب طولی به نحو علّی و معلولی با هم مرتبط‌اند. امّا تبیین این ارتباط بین مبدأ و معلول اول با یک شبهۀ فلسفی - کلامی مواجه است: ضرورت پیوند معلول به علّت، ایجاب می‌کند عالم هستی با مبدأ عالم، معیت داشته باشد در صورتی که، لزوم تمایز و تقدم واجب تعالی بر ممکنات اقتضا می‌کند عالم ممکنات از واجب تعالی، تأخّر و انفکاک عینی داشته باشند. میرداماد برای حل این معضل به تناسب نظام فلسفی خود، موضوع حدوث در دهر را مطرح کرد. تأسیس این نظریه با استفاده از تقابل دو اصطلاح دهر و سرمد با زمان و زمانیات، در سایۀ نبوغ فکری و قدرت اعجاب‌انگیز اندیشۀ میرداماد قابل تحسین است، امّا از نظر فیلسوفان صدرایی، راه‌هایی که وی برای تأیید و اثبات نظریۀ خود دنبال کرده است قابل خدشه‌اند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Critical Assessment of Mir Damad’s Reply to the Doubt About the Createdness of the World and Sadraian Philosophers' View About it

چکیده [English]

According to the opinion of the Muslim theosophers, world is founded upon a logical and intelligible system, and from a metaphysical point of view, it encompasses hierarchical degrees or worlds .These worlds are positioned in vertical - metaphysical relation. In other words, they are interconnected in a longitudinal order on the base of causality relation. Nevertheless, illuminating this relation between the first cause and the first effect, one encounter with philosophical – theological doubt,that is, the necessity of joining the effect to the cause necessitates the coexistence of the world with its origin.Nevertheless, the necessity of differentiation and priority of the transcendental Being to the contingent beings requires the world of contingent beings have belated  and objective separation from the Transcendental Necessary Being. In order to solve this problem, according to his philosophical system, Mir Damad has suggested the idea ofcreatedness at the level of perpetual duration. Mir Damad’s amazing thought in foundation of this theory by taking benefit from the contrast between the terms of perpetual duration (Dahr) and eternity versus time and temporal beings is praise worthy. However, from Sadraian philosophers' point of view, the paths he has followed to prove and confirm his own theory could be still subject to controversy.

کلیدواژه‌ها [English]

  • MirDamad
  • Createdness
  • Uncreatablenss
  • eternity
  • Perpetual duration
  • Time
آشتیانی، سید جلال‌الدین (1378). منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران. ج 1. قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیة قم.##ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1377).  الاشارات و التنبیهات. ج 3. قم: نشر البلاغه.##ـــــــــ (1379). التعلیقات. تصحیح عبدالرحمان بدوی. قم: دفتر تبلیغات اسلامی.##ـــــــــ (1404 الف). الشفاء (الالهیات). قم: منشورات مکتبۀ آیه‌الله مرعشی نجفی.##ــــــــــ (1404 ب). الشفاء (المنطق). قم: منشورات مکتبۀ آیه‌الله مرعشی نجفی.##جوادی آملی، عبدالله (1386). رحیق مختوم. ج 10. قم: اسراء.##سبزواری، حاج ملاهادی (1369). شرح منظومه. به اهتمام دکتر مهدی محقق و تعلیقات علامه رفیعی قزوینی. تهران: دانشگاه تهران و مک‌گیل.##شیرازی، صدرالدین محمد (1378). رسالۀ الحدوث. تصحیح محمدحسین موسویان. تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.##غزالی، ابوحامد محمد (1990). تهافه الفلاسفه. بیروت: دارالمشرق.##میرداماد، محمدباقر (1367). القبسات. به اهتمام مهدی محقق. تهران: دانشگاه تهران. ##ــــــــــ (1376). تقویم الایمان و شرحه کشف الحقائق. شرح علامه سید احمد علوی عاملی و تعلیقات ملاعلی نوری. تهران: مؤسسۀ مطالعات اسلامی دانشگاه تهران (دفتر نشر میراث مکتوب).##ــــــــــ (1380). الرواشح السماویه. تحقیق غلامحسین قیصریه‌ها و نعمه‌الله الجلیلی. قم: دارالحدیث.##ــــــــــــ (1381 الف). الصراط المستقیم فی ربط الحادث و القدیم. ترجمۀ علی اوجبی. تهران: مرکز نشر میراث مکتوب.##ــــــــــ (1381 ب). الایماضات. به کوشش عبدالله نورانی. تهران: انتشارات همایش بین‌المللی قرطبه و اصفهان.##ــــــــــ (1385). الافق المبین. به اهتمام عبدالله نورانی. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگ.