بررسی غایت‌مندی افعال طبیعی و تبیین نوآوری‌های ملاصدرا

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 دانش‌آموخته دکتری فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)

2 دانشیار گروه معارف دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران.

چکیده

این مقاله ابتدا با دیدگاه‌های مربوط به اثبات یا انکار غایتمندی طبیعت مواجه می‌شود و سپس ملاک مثبتین غایت‌مداری طبیعت را تبیین می‌کند. مقاله با روش عقلی‌ـ‌تحلیلی به این نتیجه می‌رسد که جمهور حکمای قبل از ملاصدرا، از آنجا که منکر علم و شعور افعال طبیعی بوده‌اند، نتوانسته‌اند علت غایی را برای فاعل طبیعی اثبات کنند ولی ملاصدرا و شارحان او درصدد اثبات شعور و غایتمندی طبیعت برآمده‌اند و تبیین‌های مختلفی برای آن ارائه داده‌اند. ابتکار و نوآوری ملاصدرا در این باب طرح دو اصل «تساوق و ترابط وجود و شعور» و «تشکیک وجود» است. او به‌واسطه اصالت وجود و تشکیک آن، از سویی، و حرکت جوهری از سوی دیگر، همه موجودات را دارای علت غایی می‌داند و به‌گونه‌ای این مسئله را قیاس می‌کند که منافاتی برای اجتماع دو معنای غایت در فعل طبیعت ملحوظ نگردد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Ultimatality of Natural Acts and Explanation of Mulla Sadra's Innovations

نویسندگان [English]

  • Mahmood Ahesteh 1
  • Zahra Kashaniha 2
1 Ph.D. in Islamic Philosophy and Theology, Shahid Rajaee Teacher Training University, Tehran, Iran (Corresponding Author)
2 Associate Professor at Theology Department, Shahid Rajaee Teacher Training University, Tehran, Iran.
چکیده [English]

This article first deals with views on approve or denial of ultimatalityof nature, and then explains what demonstrates ultimatalityof nature. This article, by rational-analytical method, concludes that the most of philosophers before Mulla Sadra, since he denied the science of natural acts, could not prove the ultimate cause for the natural subject, but Mulla Sadra and his commentators always seek to prove their intelligence and Nature's endeavors have come up with a variety of explanations for it. Mulla Sadra's invention and innovation in this regard are the two principles of equality and the relations of being and the consciousness of existence. By virtue of the originality of existence and its subjectivity on the one hand, and on the other hand, it considers all creatures to be the ultimate cause, and compares it in such a way that the conflicts for the two ends of the meaning of the nature of the object are not taken into account.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Mulla Sadra
  • Nature
  • Consciousness
  • Ultimate
  • Ultimate Cause
قرآن کریم.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1376). الالهیات من کتاب الشفاء. قم: سازمان تبلیغات اسلامی.
امامی العریضی، سید مهدی (1375). بخت و اتفاق از نظر فلاسفه. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
ایمانپور، منصور (1383). «ارزیابی غایت‌مندی عالم طبیعت در فلسفه مشایی و حکمت متعالیه». خردنامه صدرا. ش37. ص46ـ37.
جوادی آملی، عبدالله (1386). رحیق مختوم. بخش چهارم از جلد دوم. قم: اسراء.
رازی، فخرالدین محمد (1410ق). المباحث المشرقیه. تحقیق و تعلیق محمد معتصم بالله بغدادی. بیروت: دار الکتاب العربی.
طباطبایی، محمدحسین (1363). نهایة الحکمة. تهران: الزهرا.
ـــــــ. (1368). تعلیقه بر اسفار. قم: المصطفوی.
ـــــــ. (بی‌تا). اصول فلسفه و روش رئالیسم. تهران: صدرا.
فیاضی، غلامرضا (1360). تعلیقه بر نهایة الحکمة. قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
مصباح یزدی، محمدتقی (1363). تعلیقات علی نهایة الحکمة. تهران: الزهرا.
ـــــــ. (1373). ترجمه و شرح برهان شفا. تهران: امیرکبیر.
ـــــــ. (1383). آموزش فلسفه. تهران: امیرکبیر.
مطهری، مرتضی (1361). شرح منظومه. تهران: حکمت.
ـــــــ. (1374). مجموعه آثار. تهران: صدرا.
معصوم، حسین (1388). «نگاهی دیگر به مفهوم علت غایی از منظر بوعلی و ملاصدرا با توجه به افعال اختیاری». فلسفه دین. دوره 6، ش3. ص147ـ135.
ملاصدرا، محمد بن ابراهیم (1360). الشواهد الربوبیه. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
ـــــــ. (1380) الحکمة المتعالیة فی الأسفار الأربعة. ج3و6. تهران: بنیاد خکمت اسلامی صدرا.
ـــــــ. (1387). الحکمة المتعالیة فی الأسفار الأربعة. ج2. قم: المصطفوی.