Islamic scholars, includingauthorities, theologians, philosophers and mystics, pay attention to the Quran and attempt to interpret it based on their knowledge and expertise and toproduce many exegetical works. This difference stems from their different definitions and criteria of correct and standard interpretation. As the founder of the philosophical school of Transcendental Wisdom, MullaSadra interprets Quran in the base of the Peripatetic and illumination schools. This article indicates correct interpretation and standard commentatorfrom point of view of MullaSadra. According to his Quranology, in the one hand, commentatorthrough rational arguing, and on the other hand, by intuition, connects to God's kingdom and the unseen universe and perceives the meanings of Quranic verses. In his terminology, these are called rational guidance (Hidayahalaqliyya) and illuminative brightness (Lomeye Eshraghiyye). The commentor of Quran by passing from understanding and reasoning and then depending to the talentof opinion and then insisting on that talent, he elevates to supreme talents, which its final degree is sacredtalent (QuvveyeQodsiyye). In his view, such as the prophets,commentator too has the ability of gaining sacred talent, provided that he observe the purity of soul, remove veils of soul and transfiguresoul with Divine lights. He says that his interpretation is the result of Divine hints to his heart.
ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین (1405 ق). عوالی اللئالی العزیزیة فی الاحادیث الدینیة. قم: دار سیدالشهداء للنشر.##ابن‌‌سینا، حسین بن عبدالله (1363). المبدأ و المعاد. تهران: مؤسسة مطالعات اسلامی و دانشگاه مک‌گیل.##ـــــــــ (1375). النفس من کتاب الشفاء. قم: مکتبة الاعلام الاسلامی.##ابن‌منظور، محمد بن مکرم (1414 ق). لسان العرب. بیروت: دار الصادر.##ابوحیان اندلسی، محمد بن یوسف (1420 ق). البحر المحیط فى التفسیر. بیروت: دار الفکر.##ارشادی‌نیا، محمدرضا (1393 الف). «معناشناسی متون دینی با کاربست آموزة حقیقت و رقیقت در حکمت متعالیه». حکمت صدرایی. ش 4.##ـــــــــ (1393 ب). «نقش انگارة حقیقت و رقیت در تحکیم و تبیین باورهای دینی». قبسات. ش 72.##تهانوی، محمدعلی (1996 م). کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم. بیروت: مکتبة لبنان ناشرون.##جوادی آملی، عبدالله (1387 ش). عین النضاخ. قم: اسراء.##زمخشری، محمود (1407 ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل. بیروت: دار الکتاب العربی.##سجادی، جعفر (1370). فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی. تهران: طهوری.##سهروردی، عمر بن محمد (1372). مجموعه مصنفات. تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.##ـــــــــ (بی‌تا). عوارف المعارف. قاهره: مکتبة الثقافة الدینیة.##صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم (1354). المبدأ و المعاد. تهران: انجمن حکمت و فلسفة ایران.##ـــــــــ (1363 ش). مفاتیح الغیب. تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.##ـــــــــ (1366 ش). تفسیر القرآن الکریم. قم: بیدار.##ـــــــــ (1378). المظاهر الالهیة فی اسرار العلوم الکمالیة. تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.##ــــــ (1383 ش). شرح اصول لکافی. تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.##ـــــــــ (1302 ق). مجموعة الرسائل التسعة. قم: مکتبة المصطفوی.##ـــــــــ (1405 ق). جلوه‌های خلقت. تصحیح محمد خواجوی. تهران: مولی.##ـــــــــ (1981 م). الحکمة المتعالیة فی الأسفار العقلیة الأربعة. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.##صلیبا، جمیل (1366 ش). فرهنگ فلسفی. ترجمة منوچهر صانعی دره‌بیدی. تهران: انتشارات حکمت.##طباطبایی، محمدحسین (1379 ش). المیزان فی تفسیر القرآن. تهران: دار الکتب الاسلامیة.##طریحی، فخرالدین (1375 ش). مجمع البحرین و مطلع النیرین. تهران: کتاب‌فروشی مرتضوی.##غزالی، محمد بن محمد (بی‌تا). إحیاء علوم الدین. بیروت: دار الکتاب العربی.##فراء، یحی بن زیاد (بی‌تا). معانی القرآن. مصر: دار المصریة للتالیف و الترجمة.##کبیر مدنی، سید علیخان (1409 ق). ریاض السالکین فی شرح صحیفة سیّد الساجدین. قم: دفتر انتشارات اسلامی.##کلینی، محمد بن یعقوب (1407 ق). الکافی. تهران: دار الکتب الاسلامیة.##معرفت، محمدهادی (1388 ش). تفسیر و مفسران. قم: انتشارات تمهید.##نراقی، محمدمهدی (بی‌تا). جامع السعادات. بیروت: الاعلمی.##نوری، حسین بن محمدتقی (1408 ق). مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل. قم: مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام
)
